گفته می شود دارایی های نامشهود یک تجارت، از جمله مارک های تجاری، با ارزش ترین دارایی آن تجارت هستند. با این حال، از آنجا که مارک ها دارایی های غیر مادی هستند، متقاعد کردن دیگران نسبت به ارزش واقعی مادی یک برند به پذیرش و اعتبار روش ارزیابی بستگی دارد.
سازمان استاندارد بین المللی ( ISO ) در اکتبر 2010، در جهت توسعه ارزیابی برند، یک استاندارد بین المللی با عنوان ISO 10668: 2010 برای ارزیابی مالی برند منتشر کرد ISO 10668: 2010 “ارزیابی برند و الزامات ارزیابی مارک پولی” الزامات و رویه های یکنواخت را برای اندازه گیری ارزش مارک پولی مشخص می کند.
در این مقاله خارج از جمع بندی توضیحات ISO در مورد درآمد، بازار و هزینه ها و به دلایل اصلی صدور این دستورالعمل ISO می پردازیم:
تبلیغات:
جای تعجب نیست که استاندارد ISO 10668 سه روش اصلی ارزیابی مارک را که عموما توسط وکلای حقوقی و متخصصان خدمات مالی برای ارزیابی مارک ها استفاده می شود، تصدیق می کند. ایزو 10668: 2010 بیان می کند که ارزش برندها با استفاده از رویکردهای درآمد، بازار و هزینه ها ارزیابی می شوند. همچنین جزئیات نحوه اجرای هر روش را بیان می کند.
یکنواختی:
همیشه رویکردهای شخصی توسط وکلای شخصی ترجیح داده شده است. ISO 10668: 2010 رویه ها و روش های یکنواختی را برای هر یک از سه روش اصلی ارزیابی برند ایجاد می کند.
بیشتر بخوانید: ISO 9001 مشتری پادشاه است
عملی بودن:
ایزو 10668: 2010 هنگام تهیه توافق نامه دارای ارزش عملی است. با توجه به این مطلب که ارزش مارک ها طبق روشی خاص و مطابق با دستورالعمل های خاص در ISO 10668: 2010 تعیین می شود، اکنون می توان گفت این ایزو، یک استاندارد ارزیابی قابل قبول برای فروشنده و خریدار ایجاد می کند.
تمامیت:
ISO: 10669: 2010 مورد استقبال مقامات، صاحبان مشاغل، حسابرسان و حتی کارگزاران تجاری قرار می گیرد و یکپارچگی در ارزیابی برند به ارمغان می آورد. به کارگیری دستورالعمل های ISO 10669: 2010، مانع از تورم یا کاهش ارزش ظاهری یک کسب و کار توسط روش های غیر متعارف یا مغایر با رویه های سازگار می شود.
ISO 10669: 2010 از بسیاری جهات می تواند به عنوان یک مولفه قابل قبول برای حسابرسی ارزش برند شناخته شود.
بیشتر بخوانید: چگونه گواهینامه ISO خود را به بازار عرضه کنیم
قطعیت:
تعریفی برای “علامت تجاری” در قانون وجود دارد که انحصار علائمی را که برای تمایز کالاها یا خدمات در جریان تجارت استفاده می شود، تنظیم می کند. اساسنامه در کشورهای مختلف قطعی نیست. مسئله دیگر این که یک مارک تجاری از منظر مالی و یک علامت تجاری به معنای نظارت قانونی، توسط صنعت یکسان شناخته نمی شوند، ISO 10668: 2010 یک مارک تجاری را تعریف می کند.
برای ارزیابی مارک، ISO 10668: 2010 “مارک” را تعریف می کند:
“یک دارایی نامشهود مربوط به بازاریابی شامل نام ها، علائم، اصطلاحات، نمادها، آرم ها و طرح ها یا ترکیبی از اینها است، که برای شناسایی کالاها، خدمات، موجودی ها یا ترکیبی از اینها ایجاد می شود”، ایجاد تصاویر متمایز ذهنی برای ذینفعان، تولید منافع و ارزش های اقتصادی را به ارمغان می آورد.
ثبت:
ذکر این مسئله الزامی است که ISO 10668: 2010 ثبت نام تجاری به عنوان علامت تجاری را اجباری نمی کند تا بتوان آن را به عنوان دارایی قابل تفکیک از سرقفلی تجارت معرفی کرد. این نکته قابل توجه است، زیرا دادگاه های بسیاری از کشورها اظهار داشتند که علامت تجاری به اصطلاح “ثبت نشده” را نمی توان از سرقفلی تجارت جدا کرد و باید به عنوان یک تجارت ادامه یابد و همراه با یک تجارت فروخته شود.
تعریف “مارک” برای جلوگیری از مسائل حقوقی فنی در هنگام تعیین ارزش تجارت برای اهداف معامله فروش است، اما برای بسیاری از اهداف، ابتدا یک علامت باید ثبت شود و بعد یک ارزیابی انجام شود .
ISO 10668: 2010 یک استاندارد کاربردی است و همانطور که در کشورهای مختلف عضو سازمان بین المللی استاندارد قابل اجرا است، باید به عنوان راهنمایی برای ارزیابی مارک در سازمان ها در نظر گرفته شود.
