استاندارد بین المللی سیستم مدیریت ایمنی مواد غذائی

ISO22000:2018

استاندارد بین المللی سیستم مدیریت ایمنی مواد غذائی استاندارد سیستم مدیریت ایمنی مواد غذائی نام دارد و برای سازمان هائی که در حوزه ی مواد غذائی فعالیت می کنند، کاربرد دارد.

سازمان هائی که در حوزه ی مواد غذائی فعالیت می کنند محدوده ی وسیعی از خدمات و محصولات مانند محصولات کشاورزی، حمل و نقل مواد غذائی، بسته بندی مرتبط با مواد غذائی، خوراک دام و طیور و آبزیان، رستوران ها و… را شامل می شوند.

استاندارد بین المللی سیستم مدیریت ایمنی مواد غذائی تلاش می کند تا:

1. از تصمیمات سلیقه ای در واحدهای صنایع غذائی جلوگیری کند؛
2. حذف مخاطره هاي مهم و عيوب كيفي مواد غذايي را تضمين کند؛
3. موانع تجارت مواد غذائی در جهان را رفع کند.

درواقع هدف از این استاندارد ، اطمینان از انطباق محصولات با سیستم HACCP اشاره شده در کدکس و درنتیجه، ایجاد اطمینان در مصرف کنندگان محصولات غذائی است.

مطالب مشابه: ISO9001:2015 چیست؟

مطالب مشابه: گواهی حلال چیست؟

شرکت هائی که اقدام به اخذ گواهینامه ایزو 22000 می کنند ، در تلاش هستند تا :

1. کیفیت و ایمنی محصول را تضمین کنند؛
2. از مخاطرات شیمیایی، میکروبی و فیزیکی که ممکن است در فرآورده های غذایی موجب خسارت رساندن به مشتری و کاهش اعتبار سازمان شود، پیشگیری کنند؛
3. بیماری های ناشی از مصرف مواد غذائی آلوده را کاهش دهند؛

مهمترین اصطلاحات و تعاریف در استاندارد ISO22000:2018 :

در این استاندارد با اصطلاحات و مفاهیم زیر سروکار داریم :

1. ایمنی مواد غذائی : درجه ای از سلامت مواد غذائی که مصرف آن، آسیبی به مصرف کننده نمی رساند؛
2. . زنجیره ی مواد غذائی : تولی مراحل و عملیاتی است که تولید، فرآوری، توزیع، انبارش، جابجائی یک ماده ی غذائی و مواد تشکیل دهنده ی آن را از تولید اولیه تا مصرف در بر می گیرد؛
3. خطرات ایمنی مواد غذائی : عوامل فیزیکی، شیمیائی یا بیولوژیکی در مواد غذائی یا شرایطی از غذاست که به طور بالقوه موجب آسیب رسیدن به مصرف کننده می شود ؛
4. خط مشی ایمنی مواد غذائی : مقاصد و جهت گيري هاي كلي مربوط به ايمني مواد غذائي در يك سازمان كه توسط مدير ارشد رسماً تعیین و به کلیه ی پرسنل، ابلاغ شده است؛
5. برنامه ی پیش نیازی: شرايط و فعاليت هاي پايه اي كه براي حفظ سلامت مواد غذائی از ابتدای تولید تا بسته بندی و ارائه به مصرف کننده، ضروری است؛
6. نقطه ی کنترل بحرانی ( CCP : CRITICAL CONTROL POINT ) : مرحله اي كه در آن كنترل، قابل اعمال بوده و براي پيشگيري يا حذف خطر ايمني مواد غذائي و يا كاهش آن به سطحي قابل قبول، ضروري مي باشد؛
7. حد بحرانی: معیاری است که قابلیت پذیرش را از عدم قابلیت پذیرش جدا می کند. حدود بحرانی برای تعیین تحت کنترل بودن نقاط کنترل بحرانی است؛